Dane kontaktowe

OŚRODEK POMOCY SPOŁECZNEJ W ANNOPOLU

ul. Leśna 2, 23-235 Annopol


tel./fax (15) 86-13-404
781-140-390 (pomoc społeczna)
513-061-323 (pomoc społeczna)
782-183-748 (świadczenia rodzinne)


email: sekretariat@annopolops.pl


Adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej (ePUAP):
/OPSANNOPOL/SkrytkaESP


Godziny pracy:
poniedziałek - piątek: 07:30 – 15:30

OFIARY PRZEMOCY: 
Ofiarami przemocy w rodzinie są najczęściej kobiety (58%) oraz dzieci do lat 13 (24%). Natomiast sprawcami przemocy są głównie mężczyźni (96%), będący często pod wpływem alkoholu. 

Koncepcje psychologiczne wyjaśniające zjawisko przemocy i zachowanie ofiar: 

SYNDROM WYUCZONEJ BEZRADNOŚCI 
Próbując wyjaśnić bierność osób pozostających przez wiele lat w sytuacji prze­mocy, można odwołać się do teorii wyuczonej bezradności. Leonora Walker psycholog, badała przez wiele lat zachowania kobiet doznających przemocy w rodzinie. Zauważyła, że na początku pojawiania się aktów przemocy, kobiety podejmowały różne działania mające wpłynąć na zmianę sytuacji („od prośby do groźby”). Dopiero, gdy kobiety nabierały przekonania o nieskuteczności swoich posunięć, rodziło się w nich poczucie bezradności. 

Wyuczona bezradność jest poddaniem się, zaprzestaniem działania, które wynika z przekonania, że cokolwiek się zrobi, nie będzie to miało żadnego znaczenia, gdyż zawsze znajdzie się powód do zachowań agresywnych. 

Wyuczona bezradność jest najczęstszym objawem u osób doznających prze­mocy. Bardzo często rozwija się na bazie życiowych doświadczeń. Walker, na pod­stawie wieloletnich badań, ustaliła listę czynników wysokiego ryzyka rozwoju wyuczonej bezradności, do których zaliczyła: 

Doświadczenia z dzieciństwa:

  • przemoc fizyczna;
  • napaść seksualna lub molestowanie;
  • sytuacje traumatyczne (śmierć lub rozwód rodziców, alkoholizm, choroba bli­skich itp.);
  • kłopoty w nauce;
  • problemy zdrowotne.

Doświadczenia wyniesione ze związków w życiu dorosłym:

  • przemoc (istotny jest czas trwania, rodzaj i częstość przemocy);
  • patologiczna zazdrość
  • gwałt, przymuszanie do nieakceptowanych form współżycia
  • groźby pozbawienia życia

Nakładanie się na siebie niekorzystnych doświadczeń odgrywa istotną rolę w powstaniu  i ujawnianiu się syndromu wyuczonej bezradności. Skutki wyuczonej bezradności, łagodzi stopniowe odzyskiwanie przez osobę doznającą przemocy kon­troli nad swoją osobą i swoim życiem. 

ZJAWISKO „PRANIA MÓZGU” 
Techniki „prania mózgu” znane były już za czasów Platona. Obecnie zjawisko to występuje w wielu dziedzinach życia społecznego: w polityce, w reklamie, w szkoleniach wojskowych, w działalności sekt religijnych, a także w życiu rodzinnym. 

W naukach psychologicznych i socjologicznych, termin „pranie mózgu” pojawił się w latach pięćdziesiątych naszego stulecia. 

Najczęściej rozumie się go jako:

  • Szereg zabiegów, które celowo są stosowane przez grupę (np. ośrodki kierownicze ­ państw, organizacje społeczne i wychowawcze, organizacje polityczne itp.)lub jednostkę, by zmienić czyjeś przekonania, nastawienia, światopogląd (wymuszona indoktrynacja);
  • Szereg zabiegów stosowanych w celu zmiany osobowości (uczuć, potrzeb, postaw), aby osoba manipulowana działała zgodnie z oczekiwaniami manipulatora. […]

Badania nad przemocą w rodzinie pozwoliły wyodrębnić najbardziej typowe za­chowania sprawców przemocy, stosujących technikę „prania mózgu” do których zalicza się: izolację, monopolizację uwagi, doprowadzenie do wyczerpania, wywoływanie lęku i depresji, naprzemienność kary i nagrody, demonstrowanie wszechmocy i wszechwładzy,  wymuszanie drobnych przysług. […] 

Konsekwencje „prania mózgu”: 

Degradacja własnego obrazu – zabiegi te powodują, że osoby doznające prze­mocy, zmniejszają swoją aktywność, wycofują się z działania i unikają podejmowania trudnych zadań. Uważają, że są głupie i mało zdolne. Łatwo ulegają sugestiom i manipulacjom. Zmieniają swoje poglądy, przyzwyczajenia, by dostosować się do życzeń sprawcy. 

Przeżywanie silnego poczucia lęku i zagrożenia – ofiary mają duże poczucie winy, wstydu i lęku. Od sprawcy oczekują jedynie kary, ponieważ wiedzą, że są pełne wad, a wszystko co robią jest niewłaściwe. Przeżywanie silnego poczucia winy kieru­je złość i agresywność w stronę własnej osoby, to z kolei powoduje, że sprawca może czuć się bezkarnie. 

Wyzwalanie silnych stanów regresji – regresja jest mechanizmem obronnym, polegającym na nawrotach do zachowań i sposobów działania z wcześniejszych okresów życia. Stosowanie techniki „prania mózgu”, prowadzi do wielu regresywnych zmian w osobowości ofiar. Skutkiem tego jest ich bezradność, zanik krytycznego myślenia, powrót do myślenia życzeniowego, czasami zanik uczuć wyższych. Procesy „prania mózgu” powodują całkowite podporządkowanie, utratę poczucia własnej wartości i własnych przekonań oraz bezkrytyczne przyjmowanie rzeczywistości, wykreowanej przez sprawcę. 

DLACZEGO KOBIETY NIE SZUKAJĄ POMOCY? 
Warto zastanowić się, dlaczego osoby, w tym głównie kobiety, doznające prze­mocy w rodzinie, nie szukają pomocy. 

Odpowiedzi dotyczą wielu aspektów:

  • Nie, bo odczuwają lęk przed zemstą ze strony partnera.
  • Kobieta może być zastraszona przez partnera, który grozi jej śmiercią lub śmiercią jej  dzieci, jeśli prawda o przemocy wyjdzie na jaw.
  • Nie, bo odczuwają wstyd i upokorzenie.
  • Kobieta może być przekonana, że przemoc dotyczy tylko jej osoby, inni zaś nie mają takich kłopotów.
  • Kobieta czuje się winna, może myśleć, że gdyby była lepsza, ataki agresji nie występowałyby.
  • Kobieta może myśleć, że nie zasługuje na żadną pomoc.
  • Kobieta ma przekonanie, że zasłużyła na swój los.
  • Nie, bo są zależne finansowo do partnera.
  • Kobieta jest uzależniona od partnera, który jest jedynym żywicielem rodziny.
  • Kobieta może być przekonana, że nie będzie w stanie sama utrzymywać dzieci.
  • Nie, bo posiadają błędne przekonania.
  • Kobieta wierzy, że w każdym małżeństwie istnieje przemoc.
  • Kobieta wierzy, że skutki przemocy są zbyt małe, by komukolwiek o tym mówić.
  • Kobieta ma nadzieję, że przemoc była incydentalna, a sam partner zmieni się na lepsze.
  • Kobieta uważa, że przemoc jest sprawą rodzinną i nie można liczyć na pomoc zewnątrz.
  • Nie, bo utraciły wiarę w pomoc
  • Kobieta mogła szukać pomocy, ale okazała się ona mało skuteczna.
  • Nie, bo nie chcą złamać tradycji kulturowo-religijnych.
  • Kobieta chce utrzymać małżeństwo nawet za cenę cierpienia, ze względu na wartości religijne lub tradycje kulturowe.